Van Hong Kong naar Da Nang naar Hoi An
Door: Lisa
Blijf op de hoogte en volg Lisa & Stijn
09 April 2015 | Vietnam, Hội An
Dag vier is het inmiddels in Vietnam en het is verrassend hoe maar één uur en twintig minuten vliegen zo’n wereld van verschil kan vertonen. We kwamen aan in Da Nang waar we een taxi naar het hotel konden krijgen voor 100.000 Vietnamese Dong. Dat klinkt veel maar staat ongeveer gelijk aan 4,20 euro. We lopen hier alleen maar rond met briefjes van honderden duizenden vietnamese dong. Het scheelt dat ze alleen briefjes hebben en geen munten maar zo heb je dus ook briefjes van 4 cent. Hoe dan ook, we kwamen aan bij het hotel dat een fijne grote kamer vrij had voor 10,60 euro per nacht. Dat zijn de prijzen waar we naar op zoek zijn.
In onze zoektocht naar eten merkten we meteen dat er niks meer vertaald was naar het Engels. Af en toe waren er hier en daar wat plaatjes waarvan nog de vraag was of het eten er ook echt zo uit zou komen te zien. Een van de eerste dingen die ook opvalt zijn de schattige kleine (kinder)tafeltjes en stoeltjes waar de terrasjes en de straten mee gevuld zijn. Vietnamesen zijn klein, maar ook weer niet zo klein. Toch lukt het ze om het er heel comfortabel uit te laten zien in die kleine stoeltjes. In Da Nang merkte we meteen dat de afstanden niet meer per voet waren af te leggen. De straten en wegen stonden vol met scooters. Hier hebben we dan ook onze eerste scooterrit gemaakt naar het centrum. Opvallend was het kleine aantal stoplichten op de grote drukke wegen. Gelukkig was dit voor Stijn, als ervaren scooterrijder, geen probleem en voegde we ons in het verkeer als twee visjes die de school volgden.
Da Nang werd s’ nachts ook mooi verlicht (zie drakenbrug bij foto’s).
Dag twee besloten wij naar het strand te gaan op onze huurscooter. Na een stukje langs de kust te rijden vonden we een parkeerplaats. Op het strand was één ander backpacker-stel te vinden dat net vertrok. We hebben onze eerste duik genomen in heerlijk water en even kort gezond op ons privestrandje. Vervolgens hebben we een klimtocht gemaakt in de Marble mountains om mooie tempels en grotten te zien. S’avonds hebben we Vietnamees gebbqt. Wij vonden het terras dat vol zat met jonge Vietnamesen het leukste restaurant maar hier was helaas geen Engelse vertaling of plaatjes op het menu te vinden. Na de serveerder te vragen zijn favorieten te bestellen kregen we een tafel met vis en vlees waarvan we niet konden uitmaken waar het precies vandaan kwam.
Eenmaal weer aangekomen bij het hotel checkte wij voor de zoveelste keer alle mogelijke websites waar motoren op werden verkocht in Da Nang en omstreken. We hadden al meerdere berichten verstuurd maar helaas geen positieve reacties. Dan maar naar Hoi An, waar het wat touristischer leek en hopelijk meer motoren werden verkocht. We vroegen aan onze receptioniste bij het uitchecken of zij een bushalte of station wist voor de bus naar Hoi An en werden zo door de taxi gedropt langs een drukke weg met een bordje “Bus Stop”. Verder konden we geen informatie vinden over een tijdschema van de bus of over kaartjes die gekocht moesten worden. Maar het verliep allemaal heel soepel. De bus kwam binnen 5 min, we konden kaartjes kopen in de bus en de homestay die we hadden gereserveerd was 5 min lopen vanaf het busstation in Hoi An.
In Hoi An zitten we nu in een geweldig homestay. Bij aankomst en wifi-verbinding zagen we een alert van iemand die een honda win verkocht. Een uur later hebben we hem bekeken, helmen gekocht, gepint en was de overdracht een feit. De motor was natuurlijk niet in topstaat maar had de Canadees van wie we hem kochten al twee maanden gediend in Vietnam (van Zuid naar Noord naar Hoi An). Na de koop hebben we nog een biertje gedronken met Axel (de Canadese jongen) die ons vertelde over zijn reis op de motor in Vietnam en ons nog wat tips gaf.
De volgende dag (vandaag) hebben de lieve mensen van ons verblijf de motor naar een garage gebracht nadat Stijn zo goed mogelijk heeft uitgelegd wat er allemaal nagekeken moest worden. We hoorden dat garages vaak extra geld vragen aan buitenlanders en onze gastvrouwen wilden onze motor daarom wel naar de garage brengen. Ondertussen zijn wij naar het strand geweest waar de zee vrij wild was. Stijn kon lekker los gaan met de golven, terwijl ik het bij een frisse duik en een wandeling op het strand gehouden.
Inmiddels ziet de motor er weer goed uit (ondanks een paar mankementen die niet gefixt konden worden, ik bespaar de details voor onze ouders). Wij checken morgen uit en rijden dan naar Hué. We hebben al een goeie tip gehad om de bergroute te nemen voor een prachtig uitzicht. Hierover horen en zien jullie dus snel meer.
In onze zoektocht naar eten merkten we meteen dat er niks meer vertaald was naar het Engels. Af en toe waren er hier en daar wat plaatjes waarvan nog de vraag was of het eten er ook echt zo uit zou komen te zien. Een van de eerste dingen die ook opvalt zijn de schattige kleine (kinder)tafeltjes en stoeltjes waar de terrasjes en de straten mee gevuld zijn. Vietnamesen zijn klein, maar ook weer niet zo klein. Toch lukt het ze om het er heel comfortabel uit te laten zien in die kleine stoeltjes. In Da Nang merkte we meteen dat de afstanden niet meer per voet waren af te leggen. De straten en wegen stonden vol met scooters. Hier hebben we dan ook onze eerste scooterrit gemaakt naar het centrum. Opvallend was het kleine aantal stoplichten op de grote drukke wegen. Gelukkig was dit voor Stijn, als ervaren scooterrijder, geen probleem en voegde we ons in het verkeer als twee visjes die de school volgden.
Da Nang werd s’ nachts ook mooi verlicht (zie drakenbrug bij foto’s).
Dag twee besloten wij naar het strand te gaan op onze huurscooter. Na een stukje langs de kust te rijden vonden we een parkeerplaats. Op het strand was één ander backpacker-stel te vinden dat net vertrok. We hebben onze eerste duik genomen in heerlijk water en even kort gezond op ons privestrandje. Vervolgens hebben we een klimtocht gemaakt in de Marble mountains om mooie tempels en grotten te zien. S’avonds hebben we Vietnamees gebbqt. Wij vonden het terras dat vol zat met jonge Vietnamesen het leukste restaurant maar hier was helaas geen Engelse vertaling of plaatjes op het menu te vinden. Na de serveerder te vragen zijn favorieten te bestellen kregen we een tafel met vis en vlees waarvan we niet konden uitmaken waar het precies vandaan kwam.
Eenmaal weer aangekomen bij het hotel checkte wij voor de zoveelste keer alle mogelijke websites waar motoren op werden verkocht in Da Nang en omstreken. We hadden al meerdere berichten verstuurd maar helaas geen positieve reacties. Dan maar naar Hoi An, waar het wat touristischer leek en hopelijk meer motoren werden verkocht. We vroegen aan onze receptioniste bij het uitchecken of zij een bushalte of station wist voor de bus naar Hoi An en werden zo door de taxi gedropt langs een drukke weg met een bordje “Bus Stop”. Verder konden we geen informatie vinden over een tijdschema van de bus of over kaartjes die gekocht moesten worden. Maar het verliep allemaal heel soepel. De bus kwam binnen 5 min, we konden kaartjes kopen in de bus en de homestay die we hadden gereserveerd was 5 min lopen vanaf het busstation in Hoi An.
In Hoi An zitten we nu in een geweldig homestay. Bij aankomst en wifi-verbinding zagen we een alert van iemand die een honda win verkocht. Een uur later hebben we hem bekeken, helmen gekocht, gepint en was de overdracht een feit. De motor was natuurlijk niet in topstaat maar had de Canadees van wie we hem kochten al twee maanden gediend in Vietnam (van Zuid naar Noord naar Hoi An). Na de koop hebben we nog een biertje gedronken met Axel (de Canadese jongen) die ons vertelde over zijn reis op de motor in Vietnam en ons nog wat tips gaf.
De volgende dag (vandaag) hebben de lieve mensen van ons verblijf de motor naar een garage gebracht nadat Stijn zo goed mogelijk heeft uitgelegd wat er allemaal nagekeken moest worden. We hoorden dat garages vaak extra geld vragen aan buitenlanders en onze gastvrouwen wilden onze motor daarom wel naar de garage brengen. Ondertussen zijn wij naar het strand geweest waar de zee vrij wild was. Stijn kon lekker los gaan met de golven, terwijl ik het bij een frisse duik en een wandeling op het strand gehouden.
Inmiddels ziet de motor er weer goed uit (ondanks een paar mankementen die niet gefixt konden worden, ik bespaar de details voor onze ouders). Wij checken morgen uit en rijden dan naar Hué. We hebben al een goeie tip gehad om de bergroute te nemen voor een prachtig uitzicht. Hierover horen en zien jullie dus snel meer.
-
09 April 2015 - 13:44
Jeroen:
Stijn, heb je een foto van de motor? En wat heeft die fiets gekost? -
09 April 2015 - 13:58
Ruben:
Als ouder wil ik natuurlijk graag de details van de reparaties en welke niet van de moterfiets weten!
Leuke verslagen. Ga zo door! Veel plezier! -
09 April 2015 - 14:03
Tille:
Leuk verslag en foto's. We reizen een beetje met jullie mee! xxx Tille -
09 April 2015 - 14:48
Yumi:
Mooie foto's!! Jaloers.... Geniet ervan. liefs, Yumi -
09 April 2015 - 19:03
Joosje Scheepens:
Zo spannend, mooie fotoos, genoeg water mee als je de bergen ingaat ? de remmen doen het toch wel? En hier is het eindelijk ook mooi weer, liefs mama, schrijf je ook weer eens wat Stijn? -
12 April 2015 - 12:00
Stijn:
Jeroen, de fiets was 230 euro. In mijn laatste verslag meer details! -
15 April 2015 - 12:29
Carla Hukom:
Echt 'n leuk verslag en wat een mooie foto's! Super hoor; zo'n private beach :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
